1. Bas - lekki, ograniczony od dołu, z podbitym wyższym podzakresem (ekspozycja w zakresie 80-100Hz) co daje pewien głuchy, gumowy nalot. Brak idealnej kontroli znanej z Monitor Zero.

2. Średnica - doświetlona, z akcentem na wyższy podzakres przez co ładnie wypadają flety, piszczałki, itp. przy czym są one lekko rozjaśnione. Wyczuwalne jest odchudzenie dolnego podzakresu w efekcie czego męskie wokale brzmią w sposób szczupły. Brakuje im wypełnienia i fundamentu. Clapton i Cohen śpiewają dość podobnie do siebie, w zawyżonej tonacji, z pewnym prześwietleniem barwy. Żeńskie wokale prezentowane są w sposób ciekawszy i bardziej prawdziwy.

3. Wysokie tony - mają spory blask i są najmocniejszą stroną kabla. W kategoriach bezwzględnych brak im oczywiście absolutnego zróżnicowania i zwiewności. W stosunku do droższych kabli (Electraglide Ultra Khan Mk I, NBS Monitor Zero, Nordost Valhalla) czuć uproszczenia w zakresie barwy, która jest trochę monochromatyczna.

4. Scena bardzo szeroka, o przyzwoitej głębi, bardzo przejrzysta. Wyraźnie wyczuwalne tylne plany. Oczywiście brakuje tak spektakularnej holografii i poczucia autentyczności jak choćby z Epiphany X.3, ale uzyskany rezultat oceniam jako niezły. Na scenie panuje porządek, instrumenty są precyzyjnie lokalizowane i konturowo obrysowywane.

5. Barwa - pewna monotonia, raczej jasna i mało nasycona. Brzmienie sprawia lekko chłodne wrażenie, czuć matowość i uproszczenia. Świetnie wypadają instrumenty strunowe, są pełne blasku

Podsumowanie:

Typowy NBS, idealny do wzmacniaczy lampowych na pentodach lub ciepłych SET. Na rynku wtórnym cechuje go bardzo dobra relacja jakość/cena. Na jego bazie powstał kabel Heavens Gate Silver Signature.